عده‌ای از پژوهشگران منشأ و جایگاه تاریخی زعفران را ایران می‌دانند و عده‌ای مانند پروفسور محمد یوس تینگ نیز بر این نظر هستند که جایگاه اولیه آن کشمیر هند بوده و از آنجا به ایران و یونان قدیم برده شده‌است. اما برابر نظر استاد براکریتی گوبتا اولین بار زعفران در دوره امپراتوری پارسی حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد وارد کشمیر هند شده‌است. اما در دوره امپراتوری مغول به صورت انبوه از ایران به کشمیر و منطقه بامبور کاروا در شرق سریناگار آورده شده‌است و از این دوره تاکنون کشت زعفران در کشمیر ادامه داشته‌است. زعفران از دیر باز بروی کمربند گسترده‌ای از اوراسیا کشت می‌شود و تولیدکننده‌های عمده آن از دوران باستان تاکنون ایران، اسپانیا، کشمیر و یونان بوده‌اند و بر تجارت این محصول تسلط دارند. همچنین این محصول در سافرون والدن بریتانیا نیز به‌طور موفق رشد کرده‌است. کشت زعفران در آمریکا برای نخستین بار در کلیسای اسونگفلدر در پنسیلوانیا شروع شد. در دهه‌های اخیر کشت آن به نیوزیلند، تاسمانی، و کالیفرنیا نیز گسترش یافته‌است. ایران نزدیک به ۹۰–۹۳ ٪ از تولید جهانی زعفران را در اختیار دارد و به عنوان صادرکننده اصلی در راس تمام سرزمین‌های زیر کشت زعفران به‌شمار می‌آید.
